Kar şehrimi, yolları ve de kalbimi alırken. Kış günleri Peygamber’le gelir. Peygamber’den yaşayan hatıralardır. … Her dağ kimin kalbidir ki kar yağsın diye bekler? Göğsünü kışlara gerer de bekler. Bir elinde ay, bir elinde güneş Bir elinde gece, bir elinde gündüz Elinde zaman. Elinde hayat. Bekler. Eteklerinde bizler. Kar yağarsa kışlarda, baharlar sürgün verir. Baharlar gür gelir. Bizlere bahar gelsin diye bekler. Söyle bir dağ kimin kalbidir şimdi? … Başı dumanlı, karlı, başında poyrazlar eser. Kim görmüş bir dağ olduğunu, kim anlamış? O büyümüş büyümüş dağ olmuş. Kimler bilmiş? Bir dağı kim sökebilir toprağından, kim kaldırabilir yerinden? Dağ olduğunu bilmemiş sökmek istemişler toprağından. Sökememişler, dağ kendisi yürümüş. O dağla dağlar yürümüş. O dağla şehirleri yürümüş gitmiş bir başka şehre. Şimdi Mekke Medine’dedir bilmezler. Bilmezler yürümeseydi O, dağlar üzerlerine kalkacaktı. Gökler üzerlerine yıkılacaktı. Bir ses, bir söz tuttu. Şimdi senden gelsin diye beklenen o sesti...