“Yorgun gözümün halkalarında güller gibi fecr oldu nümayan…” 'Bunları düşündüm ağardı saçım…” “Ne yerden kârbân-ı gam geçer olsa konar bende…” Hüzün şiirlerle mi gelir; Şiirler mi hüzünden doğar? Hüzün, en sevgililerin anılması için bir Rabbanî vesile midir yoksa? Öyle olsun bugünlük… Bugünün insanının şevki çok azalmış ve ruh hâli çok değişmiş... İslâm’ı “asrın idrâki”ne söyletecek ilim ve irfan sahiplerine olan ihtiyaç da çok artmış dolayısıyla. En mümeyyiz vasıfları neydi irfan ehlinin? Her biri ayrı nakışta olmasına rağmen fevkalade ince bir edep içerisinde hepsinin birbirine benzemesi olan “kelime”lerden birini sessiz ve kelimesiz telaffuz etmek için inmişti dünya platformuna. Bütün “Kelimeler”, “Nakşı medh, Nakkâş’a gider” düsturuyla tarihin tasvir ettiği en usta nakışbendlere selam durmak istemiştir daima. BABİL VE MEKKE ARASINDA BİTMEYEN SAVAŞ “Allah aşkı Kudüs’ü, dünya aşkı Babil’i inşa etmiştir. Haydi gelin, herkes ‘neyi sevdiği’ hususunda kendini sorgulasın. Ve neticede hang...

Sadece vadedilen olur, denilmiştir. Elest Meclisinde en güzel hamdin sahipleri yeryüzü sahnesinde de aynı ihtişam ile yıldızlar kadrosundaki yerini almıştır. Farklı bir kadrolaşma sistemi vardır göklerde. Kademeler, dereceler ayrı bir nizama tabidir. Bazen önce gelen sonra gelenin nalınlarını taşımaya namzet olmak ister. Öylesine içten, öylesine iyi dualar eder ki takdirin dekorunu değiştirir yakarışları. İsa (a.s.), “Bırakın ben gideyim de benden sonraki gelsin. Ben O’nun nalınlarını taşımaya bile layık değilim” der. “Peygamber olacağıma ümmetinden sade bir kul olsaydım” der. İbrahim (a.s.) başka türlü dilekler gönderir Takdirin Sahibi’ne: “O güzeller güzeli, kainatın Fahr-ı Ebedisi benim neslimden gelsin” diye doldurur ilahi istek formunu. Bu duaların kanadında yeniden nakışlanır kaderin mukayyed yazgıları. Müjdeler vardır bir de: “Bunlardan öyle erler gelecek ki…” diye başlayan. “Benden 75 yıl sonra öyle bir ilim güneşi doğacaktır ki…” diye uzayıp giden. Müjdelenmişlerin ayrı bir ta...