Televizyonun merkezde olduğu ailelerde, televizyon konuşur, herkes dinler. Televizyonun dediği tartışılıp iyi kötü yanları ele alınıp bir karara bağlanmaz. Öğrenme, beş duyuya ve duygulara hitap etme gücüne göre güçlü olur. Sempati ile verilen her mesaj, çocukların zihnine yer eder. Anne babanın varlık ifade edemediği, çocukların gözünde saygınlığının kalmadığı durumlarda, eğlenmek amaçlı karşısına oturulan televizyon, yönetmeye, öğretmeye ve eğitmeye başlar. Her sempati, etkilenme anlamına gelir. Hele de duyguların doruğa çıktığı dizilerdeki romantizm ve şiddet duyguları, insanın başkalarına nasıl davranacakları hakkında yönlendirici olur. Dizilerdeki istismar, haksızlık, kişilik bunalımı anlamına gelen diyalog hataları, mazlumların sürekli mağdur edilmesi, kişilerin onlardan intikam alma hislerini açığa çıkarır ve hırslarını onlardan alamayınca evdekilere patlarlar. “Düzen artık böyle, sen ne kadar geri kalmışsın, artık değiş” yönlendirmesi ile kişiler trend'in gerisinde kalmamak içi...