Huzura abdestli varın
Gayet hafif selâm verin
Yedine varınca erin
Yüksek söyleme sözünü

Gösterdiği yere otur
Nefsini önüne yatır
Kalbin bir araya getir
Her yere eğme özünü

Kardeş gölgesine basma
Huzurda kimseyi kesme
Zahmet etme o nûr cisme
Dağıtma orda ağzını

Kalksa yerine oturma
Gam verecek söz götürme
Çok bakıp edep yitirme
Daima dikme gözünü

İncitecek işi yapma
Öyle bir kutuptan şaşma
Huzurda başka el öpme
Döndürme sakın yüzünü

İzin almadan gidene
Ne deyim zahmet edene
Kılıçlar vurur bedene
Yarama atma tuzunu

Aman az olsun kelâmın
Feyz almaksa emelin
Muhkem kurulsun temelin
Kurban et oğlun, kızını

Kalkmak için ta’cil eyle
Müşkilin var ise söyle
Mürşidine edep böyle
Uzak, yakın çök dizini

Ele söyler, kendi bilmez
Nefsi serkeş, yola gelmez
Kalemdâr bu böyle olmaz
Başkaya açma râz’ını